HISTORIA TOKARNI

Pierwsza wzmianka o osadzie Tokarnia pochodzi z roku 1455. Następny dokument dotyczący tego rejonu mówiący o podziałe majątku Mikołaja Jordana, wymienia obie wsie Więcierże i pochodzi z 1539 r. Teren ten należał początkowo do parafii w Pcimiu, a od 1942 r. do parafii w Łętowni. Do końca XVI stulecia Tokarnia i Więcierża były własnością Jordanów z Zakliczyna a następnie przeszły na rodziny Krankowskich i Przerębskich. Inwentarz wsi z 1643 roku wymienia oprócz dworu 12 kmieci, 3 zarębników, karczmę, 2 młyny i olejarnię. W Więcierży mieszkało wtedy 8 kmieci i zarębników. W XVII wieku Tokarnia wraz z Więcierżą i Skomielną Czarną przechodzą w ręce rodziny Łodzińskich herbu Radwan. W 1804 r. Anna Łodzińska wychodzi za mąż za Jana Kantego Targowskiego, a w 1836 r. Tokarnia z Więcierżą przechodzi ostatecznie na własność rodu Targowskich herbu Leliwa. W czasie okupacji okolice Tokarni były bazą licznych oddziałów partyzanckich AK. 20 listopada 1944 r. partyzanci oddziału "Odwet" i "Żelbet" rozbroili kwaterującą w dworze 64-osobową jednostkę niemiecką zdobywając wiele broni i sprzętu wojskowego. Podczas pacyfikacji rejonu Zawadki oddziały SS spaliły również około 20 domów wzdłuż drogi prowadzącej do Zawadki. Armia Czerwona opanowała Tokarnię od północy, przez wzgórze Solnisko 28 I 1945 r. Po wojnie Tokarnia pozostająca nieco w cieniu Skomielnej Czarnej i Łętowni aspirowała do miana ośrodka lokalnego. Starania te zostały uwieńczone powołaniem w 1973 roku Gminy Tokarnia, a w 1982 roku utworzeniem parafii.