Obrzędy i obyczaje związane z urodzeniem dziecka.

Obrzędy rodzinne stanowiły ważne momenty dla kręgu ludzi związanych ze sobą więzami krwi, jak również dla ich przyjaciół i znajomych. Jednym z najważniejszych były urodziny dziecka. Z faktem tym łączyło się wiele przedchrześcijańskich zwyczajów.
Matkę dziecka, którą zwano położnicą odosobniono na pewien czas po połogu, gdyż dokonywano tak zwanego "wywodu" to jest jej oczyszczenia.
Poddano ją także praktykom mającym na celu odpędzenia złych duchów i zapewnienie zdrowia i szczęścia niemowlęciu. Dziecko przenoszono przez okno a wodę z pierwszej kąpieli wylewano dopiero po upływie trzech dni po zachodzie słońca.
W całej Polsce narodziny dziecka łączyły się ze stosowaniem różnych obyczajów i to wśród wszystkich grup społecznych, najwięcej jednak stosowano ich po wsiach i w małych miasteczkach.
Urodziny dziecka interesowały krewnych i przyjaciół rodziny. W środowisku wiejskim wciągały wszystkich mieszkańców w związane z tym faktem uroczystości.
Uważano więc, za obowiązek okazania pomocy matce niemowlęcia, dając jej różne podarunki.
Matka nowo narodzonego dziecka nie była w stanie zająć się gospodarstwem i dlatego przynoszono jej według swoich możliwości chleb, ser, masło, jaja itp.
Ta wzajemna pomoc stosowana była wobec wszystkich kobiet, zarówno zamożnych chłopek jak i ubogich kobiet.
Obyczaj wymagał aby matkę obdarowywać nie tylko prezentami, ale także obsypywać ją komplementami. Często wizyty krewnych, przyjaciół traktowano jako okazje do dobrej zabawy.

POWRÓT